Štucanje je nevoljna kontrakcija dijafragme – mišića koji odvaja grudi od stomaka i igra važnu ulogu u procesu disanja.
Pri udisaju, dijafragma se povlači nadole kako bi pustila vazduh u pluća, a zatim se opušta sa izdisajem kako bi vazduh mogao da izađe iz pluća, prolazeći kroz usta ili nos. Ukoliko nešto iritira dijafragmu, ona se može zgrčiti, primoravajući nas da naglo uvučemo vazduh u grlo, gde on zatim udara u larinks, odnosno grkljan. To dalje čini da se glasne žice iznenada zatvore, stvarajući karakterističan “hik” zvuk.
Štucanje može biti rezultat konzumacije obilnog obroka, previše alkoholnih ili gaziranih pića, gutanja vazduha tokom sisanja bombone ili žvakanja žvake, nagle promene temperature, iznenadnog uzbuđenja ili emocionalnog stresa. U nekim izuzetnim slučajevima, može biti i znak nekog prikrivenog medicinskog stanja.
Kod većine ljudi, “napad” štucanja obično traje nekoliko minuta, a u veoma retkim slučajevima može potrajati i mesecima. Tada štucanje može dovesti do gubitka težine i iscrpljenosti. Trebalo bi posetiti lekara ukoliko štucanje traje duže od 48 sati ili je toliko jako da stvara probleme sa jelom, spavanjem ili disanjem.
Nažalost, ne postoje naučni dokazi koji potvrđuju da plašenje osobe koja štuca ili dubljenje na glavi zaustavlja štucanje. Neki stručnjaci smatraju da držanje daha, ili disanje u papirnu kesu može pomoći kod ublažavanja simptoma štucanja, jer obe tehnike čine da se ugljen-dioksid nagomila u plućima što može da dovede do opuštanja dijafragme.
