Internet mim (internet meme) ili samo mim (meme) je vrsta popularnog sadržaja koja se širi internetom putem društvenih mreža, blogova, imejlova i raznih aplikacija za komunikaciju. Njihova popularnost raste čestim spominjanjem i deljenjem, i baš kao što se i bolesti i virusi šire među populacijom, za ovakvo brzo širenje mimova koristi se još i naziv “viralni sadržaj”. Mimovi se uglavnom javljaju u formi fraze, kratkog snimka, pokretne (gif) ili obične slike, pa čak i određene aktivnosti ili koncepta.
Uglavnom su zagonetne i inspirativne prirode, imaju humorističku poruku i često su praćeni propratnim tekstom i komentarima na kulturne simbole, političke i društvene ideje ili aktuelne događaje.
Ponekad je svrha mima da pruži životnu lekciju, a nekad služi samo da zabavi ljude pružajuči stotine različitih urnebesnih tumačenja. Pojedini mimovi mogu biti usmereni na odabranu grupu gde ih razume samo mali broj ljudi, mada najčešće imaju univerzalnu vrednost i upotrebu.
Engleski evolucioni biolog Ričard Dokins (Richard Dawkins) je 1976. godine, ne znajući da će to kasnije biti korišćeno u internet svetu, upotrebio ovaj izraz da objasni ideju, ponašanje ili stil koji se brzo širi od osobe do osobe u jednoj kulturi. U svojoj knjizi “Sebični gen” (The Selfish Gene), Dokins je uporedio mim sa širenjem virusa, a sam izraz je osmislio od grčke reči mimeme, što znači “imitirana stvar”.
Koncept internet mima se prvi put javlja 1993. godine u članku Majkla Godvina (Michael Godwin) za “Wired” magazin, a 20 godina kasnije, Dokins je podržao prisvajanje reči mim u digitalnom svetu, rekavši da se novo značenje ne razlikuje mnogo od originalnog značenja.
Jedan od prvih široko rasprostranjenih internet mimova je bio 3D animirani snimak bebe koja igra, takozvani “baby cha-cha” ili “Oogachacka baby“. Bez nekog posebnog dubljeg značaja ova animacija se širila putem imejla tokom 1996-1997. godine a kasnije se pojavila i u serijama Ally McBeal i The Simpsons.
U početku, mimovi su se sporo širili putem imejlova i foruma pa su nekad prolazile nedelje i meseci dok mimovi dobiju veću popularnost. Danas, sa razvijenim društvenim mrežama, mim može dostići svetsku popularnost u roku od jednog dana, nekad i u roku od nekoliko sati. Jednom kada dostigne svoju kritičnu masu, mim može preći u druge društvene medije, poput novina, televizije i časopisa.
Kao što to obično biva sa popularnim stvarima, život internet mima je često kratak i njegova popularnost bledi kako sadržaj postaje stariji. Ipak, neki mimovi su imali tako velik uticaj na popularnu kulturu da su postali klasici i još uvek opstaju na sceni.
Najpopularniji od njih je “RickRoll“. Linkovi koji namerno pogrešno usmeravaju korisnike na muzički video pop zvezde 80-ih godina (Rick Astley – Never Gonna Give You Up) su i dalje aktuelni, a prisutni su od 2008. godine.
U nastavku je prikazano nekoliko primera koji će bolje objasniti širinu i snagu uticaja ovih viralnih sadržaja.
– Mim u obliku pokreta ili kombinacije plesnih pokreta kao što su “Gangnam Style” i “Dabbing“.
– “The Ice Bucket Challenge” – izazov u kojoj učesnik mora da se polije kofom ledene vode i izazove nove 3 osobe. Ukoliko neko ne ispuni izazov u roku od 24 sata, dužan je da donira novac dobrotvornoj organizaciji za istraživanje i lečenje amiotrofične lateralne skleroze (ALS)
– “Thanks, Obama” – fraza koja je započela kao sarkastično desničarsko uzvraćanje na uočene probleme Obaminog predloga o zdravstvenoj zaštiti pa zatim ubrzo prerasla u još sarkastičniji način da se tadašnji predsednik optuži za sve što pođe po zlu u životu – ma koliko god to bilo nevažno.
– “Awkward little girl” poznat i kao “Side Eyeing Chloe” – koristi se u bilo kojoj neprijatnoj situaciji. Na originalnoj slici prikazana je devojčica i njen kolebljiv izraz lica kada joj je rečeno da ide u Diznilend.
– “Please Tell Me More (Willy Wonka)” – snishodljiv mim koji ukazuje na sarkazam i sugeriše da druga osoba ne želi da sluša o nečijoj priči.
– “Epstein didn’t kill himself” – izraz koji sumira različite teorije zavere oko smrti Džefrija Epstajna koji osporavaju zvaničnu presudu o samoubistvu vešanjem.
Neki marketinški stručnjaci pokušavaju da iskoriste moć ovog društvenog fenomena kreiranjem viralnih marketinških kampanja namenjenih promociji određenog brenda, proizvoda ili usluge, i monetizaciji društvenih glasina. Međutim, uprkos napretku u analitici podataka, predviđanje koji sadržaj će postati viralan i mim, je skoro nemoguć zadatak.
